W Towarzystwie
| Dystans całkowity: | 8604.02 km (w terenie 1772.53 km; 20.60%) |
| Czas w ruchu: | 433:16 |
| Średnia prędkość: | 19.27 km/h |
| Maksymalna prędkość: | 60.20 km/h |
| Liczba aktywności: | 178 |
| Średnio na aktywność: | 48.61 km i 2h 31m |
| Więcej statystyk | |
Do Złotokłosu.
Środa, 4 sierpnia 2010 | Rower:Kelly's Magic | temp 22.0˚
dst65.74/48.30km
w03:27h avg19.06kmh
vmax35.90kmh
Rano ruszyliśmy z Tomkiem przez las Kabacki, Czarnów, Zalesie Górne, Runów na działkę do Złotokłosu. Mieliśmy poleniuchować w cieniu na kocyku, ale pogoda nie była za ciekawa jeśli chodzi o słońce, więc mieliśmy po prostu pojechać na ciastko do cukierni Rosso.
Droga w lesie mokra. Jeździliśmy zygzakami omijając kałuże, jednak nie wszystkie się dało łatwo ominąć. Zaczęłam kombinować i to mnie zgubiło :p Zamiast tak jak Tomek przejechać przez kałużę, ja chciałam ją ominąć co wiązało się z szorowaniem po krzakach. Niestety kierownica zatrzymała się na jakiejś grubszej gałęzi, odbiłam w prawo i niestety nie udało się wypiąć przez co rękami wpadłam do kałuży robiąc taki plusk, że ochlapałam sobie twarz i całe ubranie ;) Nie zadzierajcie z kałużami, one się mszczą :p Trochę się z tego pośmialiśmy, zaproponowałam pamiątkową fotę i ruszyliśmy dalej. Tomek jechał za mną i czekał na powtórkę sytuacji (koniecznie chciał to zobaczyć na własne oczy :p) ale nie udało się tego powtórzyć :p 
Magda po upadku
© ktone
Rozpogodziło się trochę, więc jednak pojechaliśmy na działkę i mogłam sobie wysuszyć ciuchy ;) Zjedliśmy pyszne tarty z borówkami, mini ptysie, trochę poleniuchowaliśmy na hamaku i zaczęliśmy się zbierać w drogę powrotną. Powrót tą samą drogą, bez przygód tym razem ;)
Kategoria Las, W Towarzystwie
Prawym brzegiem Wisły.
Piątek, 30 lipca 2010 | Rower:Kelly's Magic | temp 26.0˚
dst69.48/27.10km
w03:37h avg19.21kmh
vmax32.40kmh
Długo planowany wyjazd wreszcie zrealizowany. Pogoda w ostatnim tygodniu nie rozpieszczała. Po upałach zrobiło się zimno i deszczowo, ale dzisiaj się rozpogodziło na tyle, że można było gdzieś pojechać.
Ruszyliśmy razem ode mnie z Kabat do metra i pociągu, którym podwieźliśmy się do Rembertowa i dalej na dwóch kółkach. Tomek już mniej więcej kojarzył drogę, więc nie było dużo błądzenia i szukania drogi. Mimo braku oznakowania szlaków w lesie było bardzo ładnie. Trasy fajne, piach niezbyt grząski bo jeszcze wilgotny. W Góraszce zrobiliśmy postój na pierogi w zajeździe i ruszyliśmy dalej do głównego celu wyprawy - nad Świder. Najpierw przejazd wzdłuż rzeki Mienia. Wąskie i kręte ścieżki nie dawały jechać szybko. Poza tym widoki takie, że chce się podziwiać, a nie tylko śledzić trasę przed kołem. Nad Świdrem też super tereny. Zatrzymaliśmy się na odpoczynek i siedzieliśmy chwilę. Trochę już zmęczona zamuliłam się na chwilę i czułam się jak na wakacjach poza miastem. Tomek przypomniał mi jednak, że jesteśmy niedaleko Warszawy. Aż trudno uwierzyć, że było tam tak cicho i spokojnie.
Ruszyliśmy dalej szlakiem w stronę Otwocka. Trasa w dalszym ciągu wąska i mocno zarośnięta. Wszystko było fajnie do momentu kiedy nie nadziałam się na kierownicę. Wjechaliśmy w piaskownicę i (chyba) moje przednie koło obróciło się na znajdującym się pod piaskiem korzeniu a ja rozpędem nadziałam się na jeden z końców kierownicy. Przy okazji narobiłam sobie kilka kolejnych siniaków i otarć od zębów przednich tarczy :p Zarządziłam odwrót do Otwocka i jazdę po bardziej przyjaznych trasach. Wracaliśmy asfaltami kierując się do Wału Miedzeszyńskiego. Po przejeździe przez Siekierkowski ja kontynuowałam jazdę wzdłuż dolinki a Tomek odbił w Czerniakowską. Bez przygód dojechałam do domu, a niewiele później się rozpadało.
Wyjazd udany i bardziej w stylu turistiko ;)
Kategoria Las, W Towarzystwie
Mazovia MTB - Skarżysko Kamienna.
Niedziela, 25 lipca 2010 | Rower:Kelly's Magic | temp 18.0˚
dst22.59/15.59km
w00:57h avg23.78kmh
vmax51.10kmh
Pogoda od rana była niepewna. Dużo chmur i niewiele prześwitów między nimi. Ale po drodze zaczęło się przejaśniać. Na miejscu w Skarżysku dość chłodno. Od razu po zatrzymaniu szukaliśmy toi-tojów a kiedy znaleźliśmy dwa i sporą kolejkę przed nimi razem z Tomkiem zaczęliśmy się śmiać i poszliśmy szukać toalet w budynku przy stadionie, bo miał być prysznic to i kibelek pewnie będzie. Niestety wszystkie drzwi były wtedy pozamykane i trafiliśmy do takiego innego małego budyneczku na uboczy, w którym były toalety..ale chyba ze średniowiecza. Dziura w betonie i drewniane drzwi :p Byliśmy w ciężkim szoku, że organizator proponuje taki standard, ale później okazało się, że kibel z muszlą klozetową też jest.
Rozpakowaliśmy rowery, przebraliśmy się, objechaliśmy trochę okolicę, podjechaliśmy do serwisu i później to już były tylko rozmowy ze znajomymi, których spotkaliśmy. Najpierw Krzysiek, Paweł i Andrzej. Spotkaliśmy też Damiana, który akurat rozrabiał magiczne energetyczne mikstury do camelbacka. Później krótka rozmowa z Włodkiem, Anetą i Pawłem a w sumie niewiele później ustawialiśmy się już w sektorach.
W 5 sektorze startowałam z Jarkiem i Krzyśkiem, ale po starcie długo ich nie widziałam. Start pod górę. Najpierw wyjazd ze stadionu, później kawałek asfaltem i skręt na bruk, pod górę. Ciężko było utrzymywać wysokie tempo bo niesamowicie telepało. Dalej kawałek lasem, gdzie było wąsko i wszystko stawało. I wyjazd na asfalt. W dół, po równym asfalcie i wszyscy grzeją. Ja też bez większego wysiłku pruję do przodu, ale i tak znajdują się szybsi i mnie wyprzedzają. Wjazd na wiadukt i tym razem ja wyprzedzam parę osób. Później znowu w dół, przejazd lokalną drogą i wjazd na szutry wśród drzew. Zaczynają się górki, ale mocno pedałuję. Staram się trzymać własne tępo i nie zatrzymywać się na kole u kogoś. W rezultacie prędkość średnio 15 km/h i ilość wyprzedzanych osób rośnie ;) Przyznaję, to bardzo fajne uczucie. Ale to co na górkach nadrobiłam, traciłam na zjazdach. Druga górka i zjazd i sytuacja się powtarza. Jedzie mi się dobrze, ale pamiętam, że jadę fit i muszę pilnować rozjazdu. O dziwo niewiele po tym widzę zjazd w lewo. Byłam w szoku. Ledwo co wyjechaliśmy z asfaltów a teraz nawrotka i już koniec? Z bufetu nie korzystam, bo co, po może 20 min jazdy mam być głodna lub spragniona aż tak żeby brać wodę? Przede mną daleko z przodu widzę kogoś, ale to jakiś młodzik, więc szybko znika. Jadę szybko, bo trasa daje się rozpędzić, ale ciężko będzie tak jechać na dłuższą metę. Na zjazdach już w ogóle nie pedałuję. Podjazd po trylince ciężki, przynajmniej tak myślałam. Bo jak ja byłam na dole, to na górze widziałam parę grzbietów, więc myślałam, że będzie ciężej. Jadę nie patrząc zbytnio przed siebie by nie sugerować się tempem innych tylko jechać swoje. Mijam chyba ze 2 osoby i wjeżdżamy do lasu. Trochę trudno było. Jazda środkiem drogi a po bokach dwie koleiny, głębokie, miejscami mokre. Na pewno nie chcę do żadnej przypadkowo wjechać więc tutaj się pilnuję i jadę wolniej. Najgorsze udało się przejechać ;) Dziewczyna przede mną zalicza na piachu glebę a mi udaje się w nią nie wjechać. Mijam i jadę dalej. Przy okazji uświadamiam sobie, że nie myślałam o wypinaniu się, samo się zrobiło. Dobry znak ;) Od tej pory jadę jakby trochę bardziej pewna siebie. Dojeżdżam do rozjazdu gdzie widać tylko masę fotografów, ale nie bardzo wiem gdzie jechać. Jak się okazuje, nie tylko ja miałam tam wątpliwości. Ale na czuja jakoś znajduję drogę i pruję przez wieś. Naglę słyszę oklaski i głośne okrzyki zachęcające do jazdy. Trochę zdezorientowana odwracam się, bo nie widziałam, żeby ktoś stał przy drodze. Dostrzegam jednak faceta, który wymachuje w moją stronę ręką i stoi na ganku swojego domu niedaleko od drogi. Fajnie ;) Do mety już jakieś 5 km. Jadę dalej mocno. Nie ma na horyzoncie nikogo do ścigania się, więc samotnie dojeżdżam do mety. Wiedziałam, że to był szybki maraton, ale jak na zegarze widzę 1:00:15 to jestem w szoku. Startowałam z 5 sektora, czyli 4 min po starcie zegara. Jechałam niecałą godzinę ;/ Fajnie to i nie fajnie. Czułam niedosyt, bo co ja przejechałam, 22 km. Chyba kończę z tym fitem. Jazda z Warszawy trwała więcej niż sama jazda w maratonie. Jeszcze jeden obowiązkowy start, żeby liczyć się w generalce i koniec z fitem :p
Ostatecznie jestem druga w kategorii i 6 w open.
Tak się rozpisałam, jakbym nie wiadomo ile przejechała :p
Kategoria W Towarzystwie, zawody
Zmiana planów.
Niedziela, 18 lipca 2010 | Rower:Kelly's Magic | temp 19.0˚
dst55.00/22.00km
wh avgkmh
vmax0.00kmh
Mieliśmy jechać nad Świder, gdzie jest podobno super odcinek, ale wstaliśmy zbyt późno, żeby się tam wybierać. Nie było już tak upalnie jak ostatnio, więc można było pojeździć. Ostatecznie umówiliśmy się z bratem Tomka na grilla w Jaworowej. Pojechaliśmy rzez Podkowę (gdzie zaliczyłam glebę na szyszkach) do lasów w Nadarzynie i dalej przez Sękocin. W lasach nie było sucho, musiało padać dzień wcześniej. Mi taka trasa się nie podobała. Cały czas musiałam się koncentrować, żeby się znowu nie obtłuc i nie wpaść w błotniste kałuże. Jechaliśmy po jakichś strasznych krzakach i spłoszyliśmy jakiegoś większego, dzikiego zwierza. Pewnie sarna. Później w Sękocinie jechaliśmy ścieżką zawaloną gałęziami. Dopiero po zrobieniu zdjęcia zorientowałam się, że jeden z badyli wkręcił się w przerzutkę i wygiął hak. 
Magda wygięła hak
© ktone
Udało się trochę podprostować i dzięki temu ruszyliśmy dalej, ale ja już w kiepskim humorze. Całe szczęście przy tej naprawie nie zjadły nas komary. Było ich mało, ale były ogromne.
Po dojechaniu na działkę zjedliśmy coś ciepłego z grilla i się rozpadało. Padało przez ok. 2 godziny, a jak przestało to wrzuciłam coś na ruszt i ruszyłam w swoją stronę. Na Baletowej utworzyły się dwie ogromne kałuże na całą szerokość jezdni. Jak przejeżdżałam to czułam tylko jak mi zimna woda spływa po plecach i prosto w majtki :p Na dodatek były tak głębokie, że nabrałam również wody w buty. Ale zaprawiona po maratonie w Lublinie jechałam dalej do lasu. Po drodze znowu zaczęło kropić. Przednią lampkę pożyczyłam Tomkowi, bo miałam mniejszą trasę do przejechania po ulicach. Niestety okazało się, że w lesie było już dość ciemno i trasę jechałam pół widząc, a pół zgadując. Ale w Kabackim nie ma wymagającego terenu, cały czas proste, płaskie i ubite ścieżki, więc w sumie dało radę jechać. Do oczu pakowało mi się błoto i kamyczki, którymi później oblepiony był cały rower. Raz wpadł na mnie jakiś duży owad. Musiał być naprawdę duży, bo aż zabolało jak na siebie wlecieliśmy. Przez chwilę pomyślałam, że to nietoperz, ale chyba nietoperz był by jeszcze większy i jeszcze bardziej by 'bolał' :p O dziwo udało mi się jeszcze w lesie spotkać dwoje biegających ludzi. Podziwiam, bo to na pewno nie byli tacy, których zastał deszcz na trasie, tylko tacy, którzy niezależnie od pogody robią swoje ;)
Tego dnia najszczęśliwsza byłam, jak już się wykąpałam ;)
Dane z wyjazdy szacunkowe, bo licznik mi się wyzerował sam, nie wiem jak.
Kategoria Las, W Towarzystwie
Do Tomkowego Józefowa.
Sobota, 17 lipca 2010 | Rower:Kelly's Magic | temp 29.0˚
dst41.81/0.00km
w01:55h avg21.81kmh
vmax37.70kmh
Po długich i męczących praktykach dojechałam do domu, skąd razem z Tomkiem ruszyliśmy w trasę. Przez miasto dojechaliśmy do Decathlona, gdzie kupiłam sobie plecak i pojechaliśmy dalej. Kolejny postój w KFC na longera i dalej w drogę. Zaczynało robić się ciemno, więc przy okazji testowałam nowe światełko. Jazda upływała przyjemnie. Słońce już zachodziło, więc było trochę chłodniej. Od Ożarowa jechaliśmy wzdłuż torów i zależało nam, żeby jak najszybciej dojechać do domu bo na horyzoncie od czasu do czasu malowały się pioruny.
Przy okazji Najlepsze życzenia urodzinowe dla Tomasza =*
Kategoria W Towarzystwie
Mazovia MTB - Szydłowiec.
Niedziela, 4 lipca 2010 | Rower:Kelly's Magic | temp 26.0˚
dst33.57/33.57km
w01:55h avg17.51kmh
vmax59.00kmh
Zaangażowałam rodziców do podwózki i towarzyszyli mi przez cały maraton. Dojechaliśmy niedługo po 9 więc był czas na przygotowania. Pojechałam odebrać z biura depozyt, który Tomek zapomniał odebrać po zawodach w Lublinie.W drodze powrotnej do samochodu spotkałam Tomka, który aktualnie przebywa na kursie w Chełmie i na zawody przyjechał z Krzyśkiem z Lublina.
Miałam małego stracha przed startem bo to pierwszy start w spd i w terenie bardziej niż ostatnio wymagającym. Obawiałąm się, że odruch do zdjęcia nogi z pedału będzie ale się nie wypnę :p Przy przejeżdżaniu przez linię startu ktoś się chyba nie wyrobił i zaczął się kłaść na lewą stronę akurat na mnie. Ale jakoś się wyszarpałam i nie leżeliśmy razem, nie wiem jak to się skończyło dla niego. Kawałek trasy z górki, po asfalcie i wszyscy oczywiście uciekają. Nie miałam siły tak gonić poza tym tak jak mówiłam, strach mnie trochę spowalniał i kazał być czujnym. Po wjeździe w pseudo las gdzie był piach od razu zrobiły się kłęby kurzu, ale jechałam kawałek za czołówką sektora więc nie było tak źle. Niedługo później trasa zaczęła korkować. Wszyscy zwolnili bo było trochę błota, kolein. Ostatecznie w jednej leżałam, przez spd, albo żeby się nie zniechęcać tak strasznie, przez spóźniony refleks :p Było parę narzekań, że to się da przejechać i dlaczego nikt tak nie robi, ale po tym fragmencie był spory kawałek asfaltu i na wyprzedzanie nie zdecydował się nikt. Później był dłuższy podjazd. Ale przed nim spore błoto, w którym też lądowałam. Całe szczęście na miękkim ;) Po tym jakby strach trochę przeszedł, bo już wiedziałam, że jakoś da się jechać i że na razie nie stało mi się nic strasznego od tych upadków. Przed bufetem przejazd w poprzek przez dwie doliny (?). Najpierw mega zjazd a później podjazd. Skręt na fita za bufetem zapowiadał się całkiem przyjemnie. Z górki i to stromej górki gdzie została pobita życiowa max speed (tak właściwie to praktycznie bez pedałowania) ;D ale zaraz po zjeździe wjazd w las i pod górę. Ciężko było się wspinać, ale na młynek z przodu i do góry. Nawet udało mi się zachęcić młodzika z krosa, żeby wsiadał na rower i jechał a nie podprowadzał ;) W tym miejscu udało mi się też dogonić zawodniczkę z huragana, tą samą, z którą jechałam w Nidzicy. Ale niedługo później zaczęły się zjazdy w pięknym, gęstym lesie i mi gdzieś spieprzyła. I to momentalnie. Nawet rozmyślałam momentami czy nie zjechałam z trasy. Ale nie, jechałam dobrze. Za to widocznie powoli i ostrożnie, bo trasa była trochę zarośnięta trawą i nie było dokładnie wiadomo, czy pod nią nie ma jakichś niespodzianek, dołków albo kamieni. Dość długo się tak zjeżdżało, nawet zdążyła mnie rozboleć noga :p Kiedy fit połączył się trasą z mega zaczął się przejazd jak przez dżunglę. Widać było, że całkiem niedawno wycięto zarośla, a wertepy zdradzały, że wcześniej było tam coś w rodzaju łąki. Ale że tak telepało to jechałam wolno, podziwiałam widoki. Przyśpieszyć za bardzo nie pozwalało kolano, w którym odczuwałam ból. Jednak nie minął od wczoraj :/ Ostatnie dwa kilometry to górka dość stroma biorąc pod uwagę fakt, że to była też trasa hobby, przejazd obok pięknych kamieniołomów i meta. Okazuje się, że przyjechałam pierwsza w kategorii i piąta w open. SUKCES! Jestem bardzo zadowolona. Wygrać na takiej trasie, która z mojego punktu widzenia była wymagająca, to prawdziwa przyjemność ;)
Trochę regeneracji posiłkowej, mycie roweru (tym razem nie z karchera, a z sikawki strażackiej ;D) i oczekiwanie na Tomka. Jak wjeżdżał na metę, to go nie poznałam, a numer nie był widoczny. Widziałam tylko, że Welodrom jedzie to krzyknęłam 'dawaj dawaj'. Dopiero jak spojrzałam na numerek z tyłu, to zorientowałam się, że to on ;) Okazuje się, że zgubił czip, ale chyba niedaleko przed metą bo za parę minut wywołali przez megafon Jerzego, że czip się znalazł. Ale fart ;)
Posiedzieliśmy jeszcze trochę, pogadaliśmy, załatwiliśmy co mieliśmy załatwić - tym razem nie zapomniałam odebrać bidonu, i pojechaliśmy do domu. Wrażenia z dzisiaj bardzo dobre. Trasa super, strasznie mi się podobał ten teren, wymagający ale uszczęśliwiający ;) Znowu obawy były zbędne. Muszę się w końcu z tego 'wyleczyć' :p
Podjazd na ostatnich kilometrach
© magdafisz
Kategoria W Towarzystwie, zawody
Działkowo.
Sobota, 26 czerwca 2010 | Rower:Kelly's Magic | temp 20.0˚
dst67.48/0.00km
w02:55h avg23.14kmh
vmax37.70kmh
Z Tomkiem najpierw na działkę do Złotokłosu i ciastka w tamtejszej cukierni a później na działkę w Jaworowej na grilla. Szybko się jechało po asfaltach, na początku wiatr w plecy i myśleliśmy, że będzie się ciężko wracało, ale nie było źle ;) Temperatura przyjemna, wiatr chłodził i nie było za gorąco. Przyjemna szybka jazda bez żadnych incydentów na drodze.
Kategoria W Towarzystwie
Góra Kalwaria.
Środa, 23 czerwca 2010 | Rower:Kelly's Magic | temp 18.0˚
dst49.27/0.00km
w02:17h avg21.58kmh
vmax45.10kmh
Miałam się uczyć do egzaminu, ale dałam się przekonać na wypad na ciastko ;) Na miejsce z wiatrem, a powrót pod wiatr. Wiatr dość nieprzyjemny, chłodny i porywisty. Tomek mnie pociągną większość trasy powrotnej na kole i niby było łatwiej, ale taka jazda była nudna. Ciągle trzeba się skupiać na kole i uważać na dziury w drodze, chociaż akurat nasza trasa była w większości równa. Nawet pogadać się nie dało. Zdjęcia później, bo Tomek robił a jest aktualnie w drodze do domu ;)
W drodze do Góry Kalwarii
© ktone
Ciacho:)
© ktone
Kategoria W Towarzystwie
W spd.
Wtorek, 22 czerwca 2010 | Rower:Kelly's Magic | temp 20.0˚
dst40.51/0.00km
w02:15h avg18.00kmh
vmax28.90kmh
Nauka jazdy na spd ;) Na prostej idzie dobrze, ale sprawy się komplikują przy jeździe pod górę. Dwie gleby na kopie cwila :p Mam też nowy nabytek - welodromowa bluza ;)
A reszta jazdy to takie ostrożne kręcenie po mieście, żeby siebie i rower rozjeździć po Lublinie. Tomek przeczyścił mi napęd i teraz nawet nie piśnie jak się kręci ;)
Kategoria W Towarzystwie
Mazovia MTB - Lublin.
Niedziela, 20 czerwca 2010 | Rower:Kelly's Magic | temp 17.0˚
dst59.67/59.67km
w04:05h avg14.61kmh
vmax42.60kmh
Do Dzisiaj nie wiedziałam co to błoto :p Na trasie masakra, chociaż początkowo mi się bardzo podobało. Mimo warunków zadebiutowałam w mega. Tomek myślał, że skrócę trasę i pojadę fit, ale umowa była na mega, więc tak jechałam. Niestety Tomek nie miał szczęścia i zerwał mu się łańcuch, o czy dowiedziałam się mijając go na trasie. Deszczowo, wietrznie, błotnisto. Moja wiatrówka zaczęła przepuszczać wodę jak staliśmy i czekaliśmy na start w sektorach. Później z każdą kałużą nabierałam wody do butów. Okulary parowały, gripy się zsuwały. Najgorzej było jak zaczęłam tracić siły i zgłodniałam. Ale mimo tych wszystkich niedogodności dojechałam cało na metę, w tempie powolnym, ale dojechałam. Zresztą taki był mój cel, dojechać i sprawdzić się na większym dystansie. Czuję ogromną satysfakcję, że mi się udało, że nie miałam żadnej awarii ani większych problemów ze sprzętem (ale doprowadzenia go do stanu sprzed maratonu może być wielkim problemem :p).
Jednak po takich maratonach stwierdzić można, że wszyscy co jechali mają nierówno pod sufitem! Na trasie nie było widać ŻADNYCH miejscowych, oprócz policji, która pilnowała trasy, a my nie dość że mokliśmy to jeszcze przemierzaliśmy wiele kilometrów w błocie.
Lublin
© magdafisz
Dobra aura na ściganie się ;)
© magdafisz
Kategoria W Towarzystwie, zawody
