W kółko po lesie Kabackim.

Trzy podobne okrążenia bo nie było innego pomysłu. Ogólnie było strasznie gorąco, ale po wjeździe do lasu przywitał delikatny chłodek, którego niestety po dłuższym czasie nie było czuć. Ale zachodzące słońce już tak mocno nie grzało, a za to tworzyło piękną grę cieni. Ogólnie trochę się zgrzałam, ale nie było tak strasznie jak myślałam, że będzie.

Odrobina lasu. © magdafisz

Kabaty-Bronisze-Kabaty

Tomek jest na kursie i musiałam pojechać za niego do pracy. Wiało z każdej strony ale wiatr sprawiał, że nie było aż tak gorąco i dało się jechać. Jechałam trochę naokoło, na pewno nie była to najkrótsza droga :p Przy powrocie kolano zaczęło mnie boleć. Na początku było znośnie, ale później jechałam trochę jak babcia :p Przy każdym naciśnięciu odzywał się ból a jak podnosiłam tyłek na wertepach to wszystkie górki odczuwałam w prawym kolanie. Oby do jutra przeszło!

Do pracy.

Ciepło, a nawet upalnie ale jednak wybieram rower. Miałam jechać spokojnie, żeby się nie zgrzać za bardzo ale jechałam pod wiatr i jeszcze miałam mało czasu więc pedałowałam trochę szybciej od zakładanych 20 km/h :p Na miejscu dopadł mnie potworny głód chociaż przed wyjściem zjadłam porządny obiad.
Powrót prawie tak samo, ale podjechałam jeszcze do akademików na kampus na chwilę.

Wzdłuż Wisły.

Do Konstancina, dalej przez Obory i w Gassach zaczynam jazdę wzdłuż wału. Niektóre pobliskie tereny podmokłe,ale nie wszędzie. Przez Ciszycę dojechałam do mostku nad Jeziorką i dalej skierowałam się na Habdzinek. W miejscu, gdzie drogę przecinają tory, zauważyłam młodego jelonka. Stał na samym środku torów. Ale wiadomo, że nie ma szans zatrzymać się, wyjąć tel i zrobić dokładne zdjęcie. Ale zatrzymałam się żeby chociaż popatrzeć. Nie trwało to długo bo za mną jechał samochód i spłoszył zwierzynę. Będąc w tamtym miejscu postanowiłam, że wrócę na mostek i zrobię zdjęcie jak Jeziorka wpada do Wisły. Za drugim razem wybrałam drogę na Obórki, gdzie mijałam luksusową stajnię. Konie miały 2-osobowe domki. Ale nie dziwne, reklama tvn mówi sama za siebie, że to jakieś burżujskie miejsce. Dalej przez Kępę Oborską, Okrzewską do Zawadowskiej, ulicą Prętową do ul. Ruczaj i Rosochatej. Dalej przez Powsin do lasu Kabackiego. I tu przeżyłam szok. W krzakach zauważyłam ruch czegoś dużego i brązowego. Myślałam, że to duży pies, ale zwierzyna okazała się być sarenką! A to zaskoczenie, taki mały las i taka zwierzyna. Później podjechałam nad stawek, gdzie zjadłam batonika (w międzyczasie dało się słyszeć wydzieranie bażantów) i wróciłam do domu.

Konie na pastwisku © magdafisz

Dokręcenie się do domu po zawodach.

Szybka godzina jazdy.

Po południu pogoda w porównaniu z poranną mgłą wspaniała. Wsiadłam na rower i tym razem nie objeżdżałam w kółko Kabackiego, a postanowiłam przygotować się na długie i proste trasy w Radomiu. Dojechałam do Kostancina i ulicą Wojska Polskiego jechałam w kierunku Habdzina, przez Opacz, Ciszycę, wzdłuż wału w kierunku Gassów i wracałam długą prostą przez Obory do Konstancina i do domu. Pogoda zachęcała, żeby jeszcze gdzieś pojechać, ale musiałam wracać do domu :(
Udało mi się spotkać bażanta! Najpierw dał się tylko słyszeć, ale później ujawnił się między brzózkami ;)

Objazd po Kabackim.

Zanim się zebrałam to minęło z 40 min ale w końcu wyszłam. Byłam zła, że znowu się tak długo zbieram więc na początku trochę szybciej jechałam, żeby się odzłościć :p Pokręciłam się podobnie jak w niedzielę. Na koniec szybki przejazd przez piaszczyste pole. Kabacki to w ogóle inna kategoria lasu i trzeba sobie jakoś urozmaicać ten płaski teren.
Ze zwierząt w lesie rzucały mi się w oczy tylko kosy. Ale zato słyszałam bażanta, urzędował gdzieś w lasku brzozowym koło torów, a drugi na Kabatach, gdzieś na polach, albo hodowlany.

Po oligocenkę do Powsina.

Po przejażdżce podjechałam do domu po baniaczek na wodę, bo pomyślała, że rybkom się będzie lepiej pływało w oligocence niż w kranówce. Po dojechaniu do ujęcia wody okazało się, że w kranach nic nie leci, bo oszczędzają wodę. Odkręcają w piątek o 11, a zamykają w niedzielę o 7. Powrót do domu z pustymi rękami, a raczej z pustym baniakiem. Po drodze zastanawiałam się, czy nie podjechać na Natolin, ale dopadł mnie głód, więc kierowałam się prosto do domu.

Wypad do Kabackiego.

Miałam pojeździć godzinkę i zrobić te maratonowe 20 km. Na początku tragedia. Ciężko się pedałowało, nogi bolały, no i trzeba się było kręcić w kółko, ale po jakichś 15 min wszystko przeszło i było bardzo przyjemnie. Starałam się uciekać od tych głównych alejek bo ładna pogoda spowodowała, że wszyscy wyszli z domu i ruszyli do kabackiego. Na ścieżce do powsina istny chaos komunikacyjny! Mały postój przy stawiku gdzie udało się spotkać pływającego padalca i 2 łyski. Po małym odpoczynku ruszyłam obrzeżem lasu, przez piaszczyste pole do polanki i już prosto do domu.

Praca.

Wykorzystałam ładną pogodę bo weekend zapowiadali deszczowy. Do pracy szybko bo z wiatrem, a powrót wolny, pod wiatr i ze strasznie bolącą gołową. W drodze powrotnej towarzyszył mi ładny zachód słońca, ale zapomniałam zrobić zdjęcie. Zorientowałam się dopiero w domu :(
Rower robi coraz większe wrażenie i jestem z niego coraz bardziej zadowolona ;)